Τι πρέπει να κάνει τελικά το παιδί με το λάθος του;

Το παιδί πρέπει να νιώθει άνετα απέναντι στο λάθος του, να μπορεί να αποστασιοποιηθεί από αυτό, να παίξει με αυτό, να προβληματιστεί αλλά και να γελάσει με αυτό, όπως θα γελούσε και με «Το πάθημα μιας παρένθεσης»:

Ήτανε κάποτε παιδιά
μια ανοιχτή παρένθεση
που κάποιος απ' τους μαθητές
ξέχασε να την κλείσει.
Και κρύωνε και έβηχε
και διπλοφτερνιζόταν
μα είχε φωνή πολύ λεπτή
γι' αυτό δεν ακουγόταν.
Τότε κι εκείνη έστησε
πανό μέσα στην τάξη
κι έγραψε με κόκκινο
μολύβι αυτή τη φράση:
«Αν μ' ανοίγει ένα παιδί,
να με κλείνει στη στιγμή».