Ποιοι μαθητές και γιατί αποτυγχάνουν στα μαθηματικά;


Oι τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής μας ανέδειξαν περισσότερο από ό,τι συνέβη σε κάθε άλλη χρονική περίοδο τη σημασία των μαθηματικών και, κατά συνέπεια, τη σημασία της μαθηματικής εκπαίδευσης. Είναι πλέον φανερό ότι η επαγγελματική και η ευρύτερα κοινωνική επιτυχία του πολίτη του μέλλοντος θα εξαρτάται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από την ικανότητά του να κατανοεί τη μαθηματική σκέψη και να χειρίζεται τη μαθηματική γνώση.  

Με δεδομένη την επικράτηση της προσέγγισης της μάθησης ως διαδικασίας απόκτησης γνώσης, η ερμηνεία της εντυπωσιακής και ταυτόχρονα ανησυχητικής αποτυχίας των μαθητών στα μαθηματικά αναζητήθηκε, κυρίως,

είτε στην περιορισμένη «χωρητικότητα» του νου ορισμένων μαθητών, η οποία δεν επιτρέπει την κατάκτηση ολόκληρης της απαιτούμενης γνώσης,

είτε στην αποτυχία των μεθόδων διδασκαλίας και άρα του εκπαιδευτικού να «γεμίσουν» το νου κάποιων μαθητών με τα κατάλληλα «αγαθά».

Ωστόσο, σε μια θεώρηση της μάθησης ως συμμετοχής σε διάφορες καταστάσεις, αυτή η αποτυχία επιδέχεται διαφορετική ερμηνεία. Συγκεκριμένα, αντί να θεωρηθεί αποτέλεσμα του μικρού δυναμικού μάθησης που διαθέτουν οι μαθητές που αποτυγχάνουν, γίνεται κατανοητή ως προϊόν των λιγότερων και μικρότερης εμβέλειας ευκαιριών που είχαν να συμμετάσχουν σε κατάλληλες δραστηριότητες.